पोखरा । यती एयरलाइन्सले १६ जुन २०१७ मा आफ्नो फेसबुक पेजमा एयर होस्टेसको मुस्कानसहितको तस्बिर राखेर लेखेको थियो, “मुस्कान हाम्रो भाषा हो ।”

तस्बिरमा मुस्काइरहेकी युवती चाहिँ किस्मी थापा थिइन् ।

उनको सामाजिक सञ्जाल नियाल्दा मुस्काइरहेका तस्बिर देखिन्छन् अनि देखिन्छन्, उनको एयरलाइन्स लक्ष्य र सपना ।

फुटबल खेलाडी रोनाल्डोको फ्यान रहेकी थापाले दुई दिनअघि पनि उनै फुटबलरको तस्बिर सेयर गरेकी थिइन्, जुन सामाजिक सञ्जालमा उनको अन्तिम पोस्ट बन्न पुग्यो ।

‘योर लाइफ इज योर रोड, अन्ली यू क्यान वाक अन इट’, ‘आई मिस फ्लाइङ इन द स्काई, कोरोना गो सुन...’ ।

सामाजिक सञ्जालमा कुनैबेला थापाले सेयर गरेका क्याप्सन हुन् यी । यी दुई वाक्यले नै उनको विगतको संघर्ष र सफलतालाई पुष्टि गर्छ । तर, अब उनी नै इतिहास भइसकिन् ।

आइतबार बिहान १० बजेर ७ मिनेट जाँदा सम्पर्कविहीन भएको तारा एयरको ट्विनअटर विमान सोमबार बिहान भेटिँदा विमानमा सवार २२ जनाकै निधन भएको छ । तिनै २२ मध्येकी एक हुन् किस्मी । उनी यात्रु नभई क्याबिन क्रू मेम्बर हुन् ।

साथीहरूका लागि उनी मनिषा हुन् । परिवारको लागि अविभावक । ‘म हावासँग सम्बन्धित छु,’ कुनैबेला उनले लेखेका यी शब्दसँगै उनी पनि हावामै उडिरहँदा सदाका लागि संसार छाडेकी छन् ।

पोखरा विमानस्थलमा आइतबार विमान हराएको थाहा पाउनासाथ किस्मीका आफन्त र साथीहरू प्रार्थना गर्दै थिए । विमान भेटिएको थिएन र उनीहरूको आशा पनि मरेको थिएन ।

दिनभरको खोजतलासपछि पनि मौसमी खराबीका कारण सुरक्षाकर्मीसहित स्थानीयले आइतबार साँझसम्म पनि विमान भेटाउन सकेनन् ।

तर, सोमबार बिहानै खबर आयो, ‘मानापाथी हिमालको फेदतिर पर्ने सानोसोरे भिरमा विमान क्षतविक्षत अवस्थामा भेटियो ।’
विमानमात्रै होइन, यात्रु सबैको निधन भएको खबर पनि सँगै आयो ।

किस्मीको प्रार्थना गरिरहेका साथीहरू, पर्खिरहेका आफन्तहरू सबैको आशा निराशा भयो, सन्नाटा छायो अनि देखियो, पर्खी बसेकाहरूको कारुणिक र हृदयविदारक दृश्य ।

किस्मी अब स्मृतिमा मात्र रहिन् । यादहरू दिएर गइन् । उनैले लेखेकी थिइन्, ‘यादहरूसँग मर्ने लक्ष्य छ, सपनासँग होइन ।’

००० ०००
उनी एकल आमाकी एक्ली छोरी थिइन् । स्याङ्जाको चापाकोट नगरपालिका ४ मल्याङकोट हो उनी जन्मेको घर । मगर बुवा र दलित समुदायकी आमाबाट जन्मिएकी किस्मीले सानोमा बुवाको माया पाउन सकिनन् ।

उनी जन्मेको केही समयमा नै बुवा आमासँग अलग्गिएका थिए । त्यसपछि आमासँगै उनी मामाघरमा हुर्किइन् । त्यहीँबाटै उनले आफ्नो अध्ययनलाई अगाडि बढाइन् ।

कक्षा १० सम्म मल्याङकोटकै स्कुलमा पढेकी उनले प्लस टू स्याङ्जाको वालिङबाट पूरा गरिन् । 

कक्षा १२ पछि नै हो, उनी एयर होस्टेस बन्ने सपना लिएर पोखरा आएको । यसबीचमा उनले नागरिकता पाउनका लागि पनि ठूलै संघर्ष गर्नुपर्‍यो । आमाछोरीसँग टाढिएका बुवाले धेरैपछि मात्रै उनको नागरिकता बनाइदिन मानेका थिए ।

लक्ष्य पूरा गर्न उनी एयरलायन्स फ्लाइट अटेन्डेन्ट एकेडेमीमा नाम निकाल्न सफल भइन् र २०१५ मा भर्ना भइन् । ६ महिना लामो एयर होस्टेस कोर्स पूरा गरेपछि उनले पोखराकै एभिया क्लबमा काम पनि गरिन् ।

त्यही क्रममा यती एयरलाइन्सले एयर होस्टेसका लागि विज्ञापन खुलायो । एयर होस्टेसको सपना लिएकी उनले फर्म भरिन्, परीक्षा दिइन र सफल पनि भइन् । 

त्यो कामसँगै उनले परिवार पनि सम्हालिन्, उनी जुन उचाइ लिन चाहन्थिन् त्यो पूरा हुँदै थियो ।

सन् २०१७ मा यती एयरलाइन्सले उनलाई तारा एयरमा पठाइदियो । पाँच वर्षदेखि उनी तारा एयरमा एयर होस्टेसका रूपमा काम गर्दै आएकी थिइन् । तारा एयरअन्तर्गत जोमसोम, लुक्ला र नेपालगञ्ज उडानमा उनले काम गर्दै आएकी थिइन् । मुस्ताङबाट फर्किएर आइतबार नै काठमाडौं फर्किने सोमबार अर्कै रुटमा उनलाई खटाइएको थियो ।

तर, उनको जीवनमा त्यो दिन आएन । आफन्त र साथीहरूका लागि शोक आयो ।

गत स्थानीय चुनावमा जनप्रतिनिधि बनेकी आमाले छोरी गुमाइन्, छोरीले आमाको जितको खुसीयाली मनाउन पाइनन् ।

किस्मीले वर्षदिनअघि सामाजिक सञ्जालमा आफ्नो प्रेरणाको स्रोत हजुरआमा रहेको भनेर लेखेकी थिइन् । 

हजुरआमाले गाएको गीतको भिडियोसँगै उनले लेखेकी थिइन्, “हजुरले जीवनमा धेरै कुराको अनुभव गर्दै आउनुभएको छ । त्यही अनुभवबाट हामीलाई सिकाउँदै, बुझाउँदै आउनुभएको छ, हजुरजस्तो आमा, सासुआमा र हजुरआमा (बूढीमम्मी) पाउनु हामी सबै परिवारको सौभाग्य हो । विशेषगरी म आफूले आफूलाई एकदम भाग्यशाली सम्झिएकी छु, म सानो हुँदा हजुरको काखमा हुर्किन पाएँ । हजुरको स्याहार पाएँ । जब ठुलो भएँ, एउटा नारी भएँ । कसरी निडर भएर जीवनमा संघर्ष, आत्मविश्वास, आत्मबल र हिम्मतका साथ अगाडि बढ्न सक्नुपर्छ । समय चलिराख्ने चिज हो, हरेक औँसीपछि पूर्णिमा आउँछ ।  त्यसैले हरेस कहिले नखानू । म कुनै दिन कमजोर भएँ भने हजुरको कुरालाई याद गर्छु ! मेरो प्रेरणा र हिम्मतको स्रोत हो हजुर सधैँभरि यसरी हाँसेको देख्न पाम, हजुरको सेवा गर्न पाम र हजुरले जति खुसी माया दिनुभएको छ, त्यसको हजार गुना दिन सकूँ । यही मेरो जीवनको लक्ष्य हो ।”

आइतबार मात्रै होइन, सोमबार पनि पोखरा विमानस्थलमा आफन्तहरूको करुणामय रोदन दिनभर देखियो । विमान हराएको र यात्रु सबैको निधन भएको पुष्टि भएपछि किस्मीकी आफन्तहरूको रोदनले सोमबार पोखरा विमानस्थल नै आँशुमय बन्यो ।

नेपाली सेनाको जहाजबाट ल्याइएका १० वटा शव डीएनए परीक्षणका लागि काठमाडौं लग्दैगर्दा किस्मीकी आमा छोरी खोज्दै थिइन् । तर, तारा एयरको जहाजसँगै उनकी छोरी पनि ताराजस्तै टाढा भइसकेकी थिइन् ।

श्रीमान्ले छाडिसकेपछि एक्ली छोरीको हेरचाहमा खटिएकी उनै एक्ली आमाले आफ्नो टेक्ने सहारा पनि मेटियो ।