सहिद

सगरमाथाभन्दा अग्ला सपना
परेलीमा पोको पारेर
उध्र्वगामी यात्रामा लम्केका पाइला 
उसैका हुन्
आफूभित्रको तन्नेरी ऊर्जा 
देशभक्तिमा घोलिएपछि
आफन्तजनको मायालाई 
त्याग र समर्पणसँग साट्दै 
मध्यरातको अँधेरोमा
सपनाको जुन टिप्न 
सल्बलाएका हातहरू उसैका हुन्

देशलाई उसले आफ्नो रगत दियो
पत्नीलाई विधवा बनायो
छोराछोरीलाई टुहुरा बनायो
आमाबुबालाई सहाराविहीन तुल्यायो 
र परिणाममा 
परिवर्तनको बिहानी भित्र्यायो

ए देश हाक्ने महारथीहरू हो 
भनिदेउन लौ 
उसको रगतले लिपेको भुइँ टेकेर 
यतिबेला तिमी 
सहिदको पूजा गरिरहेका छौ 
कि 
अपमान ? 

० ० ०

तस्बिरमा आमा

अलिकति रङहरूको समिश्रण
अलि धेरै कलाकारको मिहिनेत
चुलिँदै छ भ्रमको धुकधुकी र 
पाइरहेछु ऊर्जाशील आशीर्वाद

सपना बनेर बेपत्ता हुन खोज्छन्
पार्थिव शरीरमाथि 
आफ्नै हातले दागबत्ती दिँदै गरेको यथार्थ
र मलामीहरू साक्षी राखेर 
खरानी बनाइएको वात्सल्यको घर

रङहरूको कलात्मक ध्वनिभित्र
हरेक बिहान 
देख्ने गर्छु जब म
तस्बिरमा आमालाई
चुल्याउने गर्छु भ्रमको घर
र नजिकिन्छु उसैगरी तस्बिरको ओतमा
जसरी नजिकिन्छन् बटुवाहरू
रूखको छहारीमा ।