निस्पट्ट अँध्यारोमा
अल्मलिएको अवस्थामा
मुस्कुराउँदै
धरतीमा देखा पर्छिन्
उषा 
दुःखको पहाडबाट
झरेर बनेका
दुःखैदुःखका आहालहरूमा
जाकिएको बेला
सहारा बन्न आइपुग्छिन्
उषा

उषाको खोजीमा 
कहिले कता
कहिले कता
भौँतारिरहन्थेँ
उन्नति–प्रगतिको नाममा 
तड्पिएर
संघर्ष गरिरहन्थेँ
तिमी त हृदयमै रहिछौ
खुसी भएर
मनभित्रै बहने
आत्माभित्रको
परमात्मा भएर बग्ने 
आँसुका घुड्काहरू पिएर
बाँच्ने मलाई
भवसागरबाट पार लगाउन
तिम्रो सृष्टि भएको रहेछ
धरतीलाई घाम र जून 
चाहिन्छ भनेर उज्यालो छर्न
तिम्रो आगमन भएको रहेछ ।

(दिङ्ला, भोजपुर)