रमा सुवेदी

मैले फेर्ने सासलाई 
तिमीलाई छोएर मनभरि 
तृप्ति बोकेर हिँडेको
हावाको एकेक झोक्का चाहिएको छ 
तिम्रो कस्तुरी सुगन्ध चाहिएको छ ।

निरस, तमतमाइलो मेरो 
जिन्दगीको केही टुक्रालाई 
स्वादिलो बनाउन 
तिम्रो स्वप्निल आभास 
चाहिएको छ 
तिम्रो कल्पनातीत स्पर्श चाहिएको छ ।

सुक्दै गइरहेछ 
मेरो स्वैरकल्पनाको अथाह सागर 
अस्तित्व जोगाउन मलाई 
एक अँजुली तिम्रो 
परिकल्पना चाहिएको छ 

अनिद्राको अपहरणमा 
जब पर्छन् मेरा रातहरू 
ऐँठनको पन्जाभित्र थुनिन्छन् 
जब मेरा सपनाहरू
तबतब फिरौतीका लागि 
प्रेमिल भावमा 
चुर्लुम्म डुबेका तिम्रो 
गीतकविता चाहिएको छ 

चैतमासे खडेरीजस्तै 
उराठ मेरा यादहरूलाई 
चिरस्मरणीय बनाउन 
तिम्रो वसन्ती दिन
अनि रात चाहिएको छ 

बेतुक, अर्थहीन 
मेरा शब्दहरूलाई 
कालजयी बनाउन 
सुकोमल तिम्रो भाव 
चाहिएको छ 

युगौँयुगदेखिको दुःसाध्य 
मेरो प्रतीक्षालाई 
तिमीसँगको अप्रत्याशित, अद्भुत 
एउटा प्रेमिल भेट 
चाहिएको छ ।

समयको निर्मम आँधीले 
लछारिएर ढल्नुअघि 
मेरो अस्तित्व 
एक निमेषको लागि भए पनि 
यी आँखालाई तिम्रो झल्को 
चाहिएको छ । 

कहिलेकाँही सबै ठिक
भएर पनि हुँदैनन् 
कहीँ, कतै, केही 
जबजब यस्तो सोचले गाँज्छ 
एक्लोपनले कोपरेर सास फेर्न मुस्किल बनाउँछ
बेपरवाहीले चिथोर्छ 
लाचारीले जिस्काउँछ 
तबतब 
मोक्षदाको स्वरूपमा 
मलाई तिमी चाहिएको छ ।