मोदीखोलाको माछा मार्दामार्दै 
मोरिया र घान्द्रुकको उकालो चढ्दाचढ्दै 
जवान नहुँदै बुढो भएको छ वीरेठाँटी !

सम्झँदो होला बिर्सिएका यादहरू
आफैँलाई कुल्चिएर गएकाहरू 
नफर्किएपछि उदास छ 
हिजोआज वीरेठाँटी ।

अन्नपूर्ण र माछापुच्छ्रेलाई 
सुम्सुम्याउन जानेहरू 
आउँदैनन् अचेल वीरेठाँटीलाई सम्झिएर 
कुनै दिन वीरेठाँटी 
सुन्दरता र आकर्षणको केन्द्र थियो 
भोकाएकाहरूका लागि खाना थियो 
तिर्खाएकाहरूका लागि चिसो पानी थियो 
अनिदोहरूका लागि मिठो निद्रा थियो 
दृष्टिविहीनहरूका लागि दृष्टि थियो
आवाजविहीनहरूका लागि आवाज थियो ।

घुम्न आउनेहरूले 
वीरेठाँटीलाई पछाडि राखेर 
तस्बिर खिचे कतिले
आज पनि कतिको घरका भित्तामा
वीरेठाँटी झुन्डिएको छ तस्बिरसँगै ।

मोदीखोलाको पानीजस्तै 
कहिल्यै फर्किएर आएनन् 
वीरेठाँटीलाई औधी माया गर्छु भन्नेहरू 
वीरेठाँटीसँग मित लगाएर 
झोलामा जवानी बोकेर लाहुर गएकाहरू 
उत्तै भासिएपछि पीरैपीरेले 
जवान नहुँदै बुढो भएको छ वीरेठाँटी !