निरन्तर कोसिस 

म चिप्लिन्छु, 
लड़छु अनि उठ्छु 
म झर्छु, 
छरिन्छु अनि समेटिन्छु  
लड्दा लागेका चोटहरू 
टुट्दा बसेका दागहरू 
न मलमले घट्छ 
न पुछेर हट्छ  
त्यै पनि 
म एक निरन्तर कोसिस 
माकुराझैँ
एक त्यान्द्रो जालोमा झुन्डिँदै 
फेरि झर्दै, फेरि चढ्दै, 
आशाका अनगिन्ती लहराहरू समाउँदै 
म निरन्तर कोसिस गरिरहन्छु ।
 
घोटी रहन्छु ती दागहरू 
दली रहन्छु ती मलमहरू   
थकानका हरेक निःश्वासहरूले 
पसिनाका हरेक थोपाहरूले 
उत्साह गुमाए पनि  
म मेरा हरेक पाइलाहरूलाई, 
हरेक निराशाहरूलाई  
आशाको त्यान्द्रोमा झुन्ड्याउँदै हिँड्ने 
एक निरन्तर कोसिस हुँ 
एक निरन्तर कोसिस हुँ ।

० ० ०

यो बस्ती
यो सामन्तीहरूको बस्ती
यहाँ मदिरा र धुवाँको गन्ध । 
यो कोलाहलपूर्ण बस्ती 
यहाँ गिद्दहरूको मेला ।  
यहाँ सन्तको छाला ओढी 
घुरिरहेछन् ब्वाँसाहरू । 
यो रवाफी नवाबीहरूको बस्ती । 
यो सामन्तीहरूको बस्ती । 

यहाँ बज्दैन वीणा शारदाको 
न त मुर्चुंगा अनि झन्कार पायलको 
नग्नताको निर्लज्ज नृत्य 
ओहोरदोहोर जिउँदा लासहरूको । 

यहाँ मूल्य लाग्दै बिक्छन् 
जिउँदा लासहरू 
यो त लुट्ने र लुटाउनेको बस्ती   
यहाँ नारा लाग्छ समानताको 
तर हुन्छ पूजा दासत्वको !
यो मुकुन्डोधारीहरूको बस्ती । 

यो झुटा र फटाहाहरूको बस्ती 
यहाँ जालझेलको खेती हुन्छ  
रंगीचंगी बत्तीका किरणहरूमा
यहाँ जीवन सड्छ, गल्छ । 

फेरि पनि बन्छन् यहाँ
आशाका कैयौँ गल्लीहरू 
खिइरहन्छन् यहाँ
सपनाका कैयौँ बस्तीहरू ।

तर, 
हुँदैन अदलबदल सपनाको यहाँ
यो सामन्तीहरुको बस्ती । 
सन्तको छाला ओढी 
घुरी रहेछन् ब्वाँसाहरू  
यो रवाफी नवाबीहरूको बस्ती ।
यो सामन्तीहरूको बस्ती ।