पोखरा । प्रकृतिको नियम छ, बिहानमा पूर्वबाट उदाउने सूर्य साँझमा पश्चिममा अस्ताउँछ । यो हरदिन दोहोरिन्छ । यसलाई विज्ञानले सूर्यको राप, ताप, दुरी सबै मापन गरेको छ । हो, हरदिन सूर्य उदाउँछ र अस्ताउँछ यो सत्य हो । यो जीवनचक्रको नियम हो । सीताराम भनेर पनि चिनिने पोखराका सफल व्यवसायी तथा राजनीतिज्ञ सूर्यबहादुर केसी अब नउदाउनेगरि अस्ताएका छन् ।

उनको नियमित दैनिकी थिएन । दैनिकी भनेकै काम थियो । राजनीति, उद्योग, व्यवसाय, समाजसेवामा व्यस्त जीवन । त्यसकारण, जतिबेला पनि उनले निद्रा मारेर उठ्नुपथ्र्यो । उठेपछि फोनबाट हुने काम फत्ते गर्न लागिपर्थे । सुगरको औषधि त दशकौँदेखि खान सुरु गरेका थिए । पछिल्लो समय स्वास्थ्य राम्रो थिएन ।
सन् २०१० मा उनलाई व्यथाले च्याप्यो । धेरैले आशा मारेका थिए, आशंका गर्थे, सूर्य अस्ताउने त होइन, डाक्टरले समेत त्यतिबेला भनेका थिए, “अवस्था गम्भीर छ ।” 

काठमाडौंबाट एयर एम्बुलेसन्मा दिल्ली पु¥याएपछि उनी बाँचे । पहिलेभन्दा झन चम्किलो गरी । त्यही रोगले दशकपछि उनलाई हरण गरेको छ । कहिल्यै नआउने गरि । अन्तिम दिन, सूर्य अस्ताएर आकाश अँध्यारो भइसकेको थियो । पात्रोको दिनांकले बताइरहेको थियो, २०७७ कात्तिक १७ गते । त्यही १७ गते राति साढे १० बजे निद्रामै उनी चीरनिद्रामा पुगे ।

बिहानै पनि उनमा एकपटक सुगर लो भइसकेको थियो । शरीरमा सुगरको मात्रा कम भएपछि परिवार जम्मा भएर तत्कालका लागि चिनी खुवाए । आधाघण्टामा स्वास्थ्य सुधारका संकेत देखिए । तर, उनको शरीर कमजोर बनेको थियो ।

काम, काम र काम । यसैलाई कर्म, सिद्धान्त बनाएका सूर्यबहादुरले शरीर अलिकति सहज हुनासाथ दुईतीन ठाउँमा फोन गरे । १७ गते बिहानको कुरा हो ।

“त्यही दिनको बिहान उहाँको सुगर लो भएको थियो । ममीले फोन गर्नुभयो । शरीरमा पसिना आएको थियो । अलिकति रिकभर भयो । आधाघण्टा भयो । सुप खुवायौँ । मेरै अगाडि फोन गर्नुभयो । दुईचार कल,” स्व. केसीका छोराहरु सुनाउँछन् ।

हामीले उहाँलाई रेष्ट गर्नुहोस् भन्न छाडेका थियौँ । कारण, आराम गर्ने भन्ने शब्द उहााको जीवनको शब्दकोषमा थिएन । न खाने फुर्सद थियो, न घर फर्कने समय ।

“बिरामी हुनुभन्दा पहिले बिहान एकछिन मर्निङवाक, एक्सरसाइज गर्नुहुन्थ्यो । फोन आइरहन्थे । अनि मिटिङ छ भनेर जानुहुन्थ्यो । कहिले न खाने समय मिल्थ्यो न घर आउने समय नै निश्चित थियो,” उनीहरु सम्झिन्छन् ।

२०१० भन्दा अगाडि त बिहान काठमाडौं जाने, बेलुका पोखरा फर्कने दैनिकी नै थियो । युवावयमा बाइकमा नै काठमाडौं जाने आउने गर्नुहुन्थ्यो । यहाँ बैंक ग्यारेन्टी हाल्यो, काठमाडौं गयो टेन्डर हालेर फर्कियो । 

“हामीले आफ्नो बुबामात्रै गुमाएनौँ, एक असल मार्गदर्शक, प्रेरणाको स्रोत र श्रममा विश्वास गर्ने कर्मशील व्यक्तित्व गुमायौँ,” तीन छोराहरुको एउटै स्वर छ । 

“निद्राको बेलामा सुगर लो हुनु नै खतरनाक थियो । साँझमा पनि म नै थिएँ, मोजा खोलिदिएँ, सुताएँ ....,” पितासँगको अन्तिम स्मृति सुनाउँदै रोशन भन्छन् । यी कुरा गर्दा स्व. केसीका तीन छोरा प्रकाश, किरण र रोशन क्रियाकर्मको सेतो पोशाकमा थिए । 

घर अगाडिपट्टि दर्जनौँ फ्रेममा उनको तस्बिर थियो । र, लेखिएको थियो, “भावपूर्ण श्रदाञ्जली, जन्म २०१४ जेठ १० गते, स्वर्गारोहण २०७७ कात्तिक १७ गते ..... ।”