अहिले म चलचित्र ‘रानी’ को छायांकनमा छु । 

पाँच वटामा अभिनय गरिसकें । अहिले सुटिङ गर्दै गरेको ‘रानी’ मेरो छैटौं चलचित्र हो । तर, अहिलेसम्म एउटा मात्रै रिलिज भएको छ ।

थारु समुदायको विषयलाई तत्तकालीन द्वन्द्वको समयको अवस्था नै मुख्य विषय छ । यसमा मैले थारु केटी ‘झुम्की’ को भूमिका निर्वाह गरेकी छु । यो भन्दा धेरै त अब भन्न पनि मिल्दैन होला ।  

यो वा त्यो नै भन्ने छैन । सबै राम्रो लाग्छ । ऋतु पहिलो चलचित्र भएकाले त्यो स्पेशल हो । ‘झुम्की’मा थारु केटीको भूमिकामा भएकाले थारु भाषामै बोल्नु पर्ने भएको च्यालेन्जिङ थियो । तर, पनि राम्रोसँग काम भएको छ । ‘द विनर’ पनि नोभेम्बरमा रिलिज हुँदैछ । यो पनि आशा गरिएको चलचित्र हो । ‘सरंक्षण’ र ‘लीला’ पनि राम्रा छन् । ‘रानी’ पनि राम्रो हुनेछ भन्ने अपेक्षा गरेकी छु । ‘सरंक्षण’ मधेसीहरुको बारेमा छ । यो हाई अपेक्षा गरेको चलचित्र हो । यसमा स्टार कास्ट निकै राम्रो छ । ‘द विनर’ ग्याङ स्टारहरुको बारेमा छ । मैले अभिनय गरेका सबै चलचित्र भिन्न भिन्न जन्राका छन् त्यसैले सबै राम्रो लाग्छ ।  

धेरै हुनुहुन्न । हामी २० जना छौं मिस नेपाल । यसमा तीन जना हुनुहुन्छ चलचित्रमा काम गरिरहेका । अरु कोही विज्ञापनमा, कोही म्युजिक भिडियोतिर मात्रै हुनुहुन्छ ।

मिस नेपाल र चलचित्र उद्योग दुवै ग्ल्यामरसँग सम्बन्धित भएर पनि हो । सिनेमा भने पनि मिस नेपाल भने पनि दुबै ग्ल्यामर फिल्ड हो । अरुलाई नायिका हुन कति धेरै संघर्ष गर्नुपर्छ तर हामीलाई मिस नेपालको टाइटल जितिसकेपछि पहिचान पाएर पनि होला त्यो संघर्ष नै गर्नु पर्दैन । धेरै अफर आउँछन् । त्यसमा काम गर्न मन लाग्नेले आफूले गर्न सक्ने गर्नुहुन्छ ।  

मिस नेपाल प्लेटफर्म भन्दा पनि जसले जति सुकै राम्रो अभिनय गरे पनि सुन्दर रुप पनि चाहिन्छ । यो नायिका हुनका लागि आवश्यक विभिन्न मापदन्ड मध्येका एक हो । मिस नेपालमा यो हुन्छ । अर्को पहिचान पनि हो । मिस नेपालको टाइटल जित्न बित्तिकै उसको आफ्नै खालको पहिचान बनिसकेको हुन्छ । यसले गर्दा पनि सजिलो हुन्छ । मिस नेपालले पनि एउटा राम्रो प्रोजेक्ट गर्नसक्यो भने उसलाई पनि प्ल्स पोइन्ट हुन्छ । यी दुबै कुरा सँगसँगै जाने कुरा हुन् । 

यि दुबै पक्ष फरक हुन् । मिस नेपाल भएपछि उसमा सामाजिक जिम्मेवारीहरु बढी हुन्छन् भने चलचित्रमा क्यामेरा अगाडि उभिएपछि उसको फरक फरक भूमिका हुनसक्छ । म नर्मल विद्यार्थी हुँदा मिस नेपाल हुँदा त्यहाँ एड्जस हुँदै जिम्मेवारी निभाउन सुरुसुरुमा गाह्रो नै भएको थियो । पछि सिनेमा उद्योगमा पनि फरक खालको अनुभव भएको थियो । बिस्तारै सबै सहज हुँदै गयो । चलचित्रमा धेरै मेहनत गर्नु पर्छ, धेरै समय दिनुपर्छ । 

होइन । सुरुमा सिनेमामा आउने लक्ष्य थिएन । समयक्रम सँगै यो क्षेत्रमा आइपुगें । सानै छँदा देखिको योजना होइन । 

हामीले धेरै विषयमा कम्प्रमाइज गरिरहेका छौं । हिन्दी सिनेमाको एउटा गीतको बजेटले हाम्रो चलचित्र बन्छ । तर, त्यही चलचित्रसँग हाम्रो नेपाली चलचित्र तुलना गरिरहेका छौं । सय करोडभन्दा माथी लगानीमा बन्ने हिन्दी चलचित्र र हाम्रो करोडका छेउमा बन्ने चलचित्रबीच तुलना गर्न मिल्दैन । धुमले नेपालबाट ६ करोड लग्यो भनेर नेपालमा पनि बजार त रछ त भनेर भन्यौं हामीले तर त्यसको मेकिङमा लागेको लागेको खर्चबारे हामी सोच्दैनौं । 

पहिला त ठूलो बजेटमा चलचित्र बन्नु पर्छ । अर्को विदेशमा पनि धेरै चलचित्र लागिरहेका हुन्छन् टिकट कटाउनै गाह्रो हुन्छ । धेरै कार्यक्रमहरु भइरहेका हुन्छन् । सबैले काम गर्नुपर्छ फुर्सद हुँदैन त्यसैले गाह्रो छ बाहिरको बजार खोज्न पनि । हामी अहिलेकै बजेटमा पनि राम्रो चलचित्र बनाउन सक्छौं । स्टुपिड दर्शक बनेर हेल्चेक्राँइ गर्नु हुँदैन । कस्तो चलचित्र छ भनेर दर्शक मूल्यांकन गर्न सक्ने स्मार्ट भइसकेका छन् । 

चलचित्र आफैमा होल युनिटको आउटपुट हो । कलाकार, निर्माता, निर्देशक, छांयाकार, प्राविधिक, मेकअप मेन, इडिटर सबैले राम्रो काम गर्यो भने राम्रो नतिजा आउने हो । यसमध्ये मुख्य भूमिका निर्देशकको हुन्छ । होल युनिटलाई आआफ्नो ठाउँमा राखेर सुन्दर चलचित्र बनाउन निर्देशकले मात्रै सक्छ जस्तो लाग्छ । र, अर्को कुरा हामीसँग भएको राम्रो एक्टर पनि लिन सकिरहेका छैनौं । किन नलिएको भन्दा ‘रेट’ बढी भएर भन्ने सुनिन्छ । पर्याप्त बजेट भयो भने पनि राम्रो सिनेमा बन्छ ।  

म नेपाली चलचित्र नै हेर्नुस् भनेर फोर्स गर्दिन् । राम्रो लागेको चलचित्र हेर्नुहोस भन्ने आग्ह गर्छु । पछिल्लो समय नेपालमा सानै बजेटमा पनि राम्रो चलचित्र बन्न थालेका छन् । राम्रो चलचित्र भने हेरौं भन्न चहान्छु ।