सुशान्त थापा

हुँदैन घामले आकाश भुलेको  
समय कट्यो भने घामको 
जूनले आकाशको साथ दिएको हुन्छ 
के हाम्रो कहानी पनि त्यस्तै होइन र प्रिय ? 
के हाम्रो सपनामा पनि एउटा क्यानभास छैन र ? 
जुन त्यो स्वप्न गगनभन्दा रंगीन छ ।

त्यो तिम्रो सपनाको महल 
मेरो विपनाको सहरमा
कहिले रहर भएर उभिने हो प्रिय ? 
ती सपनाहरूमा अझै तिमी जून बनेर 
साँझको दियोझैँ कहिले चम्किने हौ प्रिय ? 

म जिन्दगी नै कुनै 
उत्सवको उज्यालो भएझैँ मनाउनेछु 
तिम्रो साथ मेरो विश्वास हो  
फेरिफेरि उदाउने तिम्रो र मेरो रहर 
एउटा आकाश खोजिरहेछ  
म तिम्रो सजीव साथ 
मेरो मनको दर्शनको 
आँखीझ्यालबाट हेरिरहन्छु 
अनि, महसुस पनि गरिरहन्छु । 
 
(विराटनगर–१३)