धेरै भइसकेको थियो नेपाली कांग्रेसका नेतालाई मूलधारका सञ्चार माध्यमले महत्त्व दिन छाडेको । कांग्रेसका एकाध नेतामात्र बाहेक अरूको समाचार वा विचार अहिलेका पाठकको रुचि र चासोको विषय बन्न नसकेपछि सञ्चारकर्मीले पनि गरून् के ?
प्रमुख विपक्षी दलको नेताका रूपमा नेपाली कांग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउवा कहिल्यै चर्चामा आएनन् । अहिले प्रस्तावित प्रधानमन्त्रीका रूपमा पनि गठबन्धनका अरू नेताहरू पुष्पकमल दाहाल वा बाबुराम भट्टराई जति देउवाको चर्चा भएको छैन ।
देशकै पुरानो ठूलो पार्टी नेपाली कांग्रेस समुद्रमा डुब्न लागेको जहाज जसरी बिस्तारै इतिहासको गर्तमा हराउने विश्लेषण हुन थालेको छ । यद्यपि, यो निष्कर्ष कसैको अवचेतनको चाहना निर्देशित बुद्धिविलासमात्रै जस्तो धेरै देखिन्छ । जेहोस्, नेपाली राजनीतिको मियो मानिने कांग्रेस अहिले छेउ लागेको भने पक्कै हो ।
यस्तो अवस्थाको सुस्त र कान्तिहीन कांग्रेस अहिले एकाएक मूलधारका सञ्चारकर्मीको आकर्षणको केन्द्र बन्न पुगेको देखियो ।
सभापति देउवा प्रधानमन्त्री भइ पो हाल्छन् कि भनेर कांग्रेसका नेताको गतिविधिमा धेरैको ध्यान गएको भने होइन । उनी प्रधानमन्त्री छँदै पनि त कांग्रेसप्रति आकर्षण थिएन ।
कांग्रेसको आसन्न महाधिवेशनका कारण अहिले सञ्चार माध्यम र जनमानसमा कांग्रेसप्रति आकर्षण बढेको पनि होइन । सबैलाई थाहा छ, नेपाली कांग्रेसमा सैद्धान्तिक मतभेद छैन र महाधिवेशनमा सैद्धान्तिक र वैचारिक छलफल पनि हुँदैन । यसैले जनमानस र सञ्चार माध्यममा चासो र चर्चा बढाउने विषय महाधिवेशन पनि होइन ।
अहिले सभापति देउवालाई प्रधानमन्त्री बन्ने हुटहुटी र पार्टी सभापति बनिरहने चाहनाको तानातानमा परेका छन् । उनका निकट सहयोगी र चाटुकारहरूले जे सुनाएका भए पनि कांग्रेसका मतदाता, शुभेच्छुक र समाजको पहिलो त के पाँचौँ रोजाइमा पनि देउवा पर्दैनन् । लाग्छ, देउवा नै सभापति हुने लाग्यो भने अहिले देखिएको चासो र चर्चा वितृष्णामा बदलिन बेरै लाग्नेछैन ।
देउवाभन्दा रामचन्द्र पौडेलप्रति अपेक्षाकृत केही बढीको चासो हुनसक्छ । तर, पौडेलको पनि आकर्षण भने बाँकी रहेको देखिँदैन । अगिल्ला पुस्ताका केही नेता कार्यकर्ताले सहानुभूति राखे पनि मूलधारका सञ्चार माध्यम र समाजमा उनको पनि ‘हिरो’को छवि छैन ।
देउवा र पौडेलबाहेक पनि थुप्रै नेताले आफूलाई सभापति पदको उमेदवारका रूपमा प्रस्तुत गरेका छन् । सायद, शेखर कोइरालाले सबैभन्दा पहिले सभापतिको उमेदवारी घोषणा गरेका हुन् । यस्तै कल्याण गुरुङले पनि धेरै पहिलेदेखि सभापतिमा उमेदवारी दिने घोषणा गरेका छन् । यी दुवैजना सम्भवतः धेरै जिल्लामा पुग्ने र कार्यकर्ता भेट्नेमध्येमा पनि पर्छन् होला ।
विमलेन्द्र निधि, प्रकाशमान सिंह र शशांक कोइरालाले पनि केही पहिले सभापतिमा उमेदवारी दिने घोषणा गरेका छन् । सुजाता कोइराला र गोपालमान श्रेष्ठले पनि आफूले सभापतिमै उमेदवारी दिने घोषणा गरेका छन् ।
यी कसैको उमेदवारी घोषणाले अहिलेको चर्चा र चासो बढाएको भने होइन । अहिले एकाएक कांग्रेसप्रति सञ्चार माध्यम र जनमानसमा चासो बढाउने घटना भने नेतात्रय बीपी कोइराला, गणेशमान सिंह र महेन्द्रनारायण निधिका छोराहरूको भेटघाट हो ।
शशांक र प्रकाशलाई पनि सँगै उभ्याउने अग्रसरता सम्भवतः विमलेन्द्रकै हो । कांग्रेसका मतदाता र शुभचिन्तकले मात्र होइन जनसाधारणले पनि यी नेता त्रयको भेटघाटलाई रुचाएका छन् । महाधिवेशनमा यिनीहरू मिलेर जान सके भने सम्भवतः सहजरूपमा विजयी पनि हुनसक्छन् ।
सभापति देउवा, वरिष्ठ नेता पौडेल र नेता गोपालमान श्रेष्ठलाई अलि खल्लो लाग्ला तर नेपाली समाजले खोजेको गतिशीलता भने विमलेन्द्र, प्रकाशमान र शशांकहरू मिल्दा उत्पन्न हुनसक्छ । पहिले यी नेता त्रयबीच समझदारी त बनोस् ।
त्यसपछि उनीहरूले शेखर, कल्याण, सुजाताहरूसँग छलफल गरुन् । अनि गगन थापा, विश्वप्रकाश शर्मा, प्रदीप पौडेल, गोविन्द भट्टराईलगायतका नेतालाई सँगै लाने प्रयत्न गरून् । आफ्नो सट्टा देश र पार्टीलाई केन्द्रमा राखेर प्रयास गरे भने कांग्रेस बौरिन सक्छ ।
विमलेन्द्रहरूले कुन पदमा को भन्ने आग्रह नराखी देउवा र पौडेललगायत २०२७ साले पुस्तालाई ससम्मान बिदा गर्ने वातावरण बनाउन पनि गगनहरूको पुस्तालाई जिम्मा दिनु उपयुक्त हुनेछ ।
विमलेन्द्र, प्रकाशमान, शशांक, शेखर, सुजाता कसैमा पनि नेपाली कांग्रेसजस्तो जनाधारित पार्टीको नेतृत्व गर्ने चमत्कारी व्यक्तित्व र छवि छैन । यसैले यो पुस्ता अर्को पिँढीलाई नेतृत्व हस्तान्तरण गर्ने अन्तरिम नेतृत्वमात्र हुनसक्छ ।
राजनीति गर्नेका लागि पदको चाहना हुनु स्वाभाविकै हो । तर, पार्टीमा नयाँ गति र रक्त प्रवाह भने अहिले कांग्रेसका सबै नेता र कार्यकर्ताको चाहना हुनुपर्छ । त्यसमा जनचाहना पनि प्रतिविम्बित भएको छ ।
देउवा र पौडेलले देश र कांग्रेसको हितमा ‘त्याग’ गर्न तयार भए उनीहरूले नयाँ पुस्ताको समूह बनाउन सक्थे । त्यसो हुँदा उनीहरूका लागि सम्मानजनक विश्रामको अवस्था पनि बन्ने थियो ।
सम्भवतः चुनाव गर्ने सरकारको नेतृत्व देउवाले गर्नेछन् । चुनावपछि कांग्रेसकै नयाँ पुस्तालाई सरकार हस्तान्तरण गर्न सके उनका लागि कति उत्तम हुन्थ्यो होला ? के देउवा वा पौडेलले नेतृत्व हस्तान्तरणका विषयमा पनि सोचेका होलान् ?
केही चाटुकार र ऐजेरुबाहेक त अरूलाई त यसले फरक नपर्नुपर्ने हो !
-1706524096.JPG)
