– मणि भट्टराई

लाग्थ्यो— ‘शक्ति’ सेवासँग गाँसिने शब्द हो 
तर यहाँ त 
‘शक्ति’ बलात्कारको अर्थ बोकेर 
उक्लेको छ बडेमाको पहाड ! 

‘शक्ति’ले दूध खाने निहुँमा आमाको खुन चुसेको छ
‘शक्ति’ले बाबुको छातीमा उफ्रेर मुखमा पिसाब फेरेको छ
‘शक्ति’ले भाइ-बैनीहरूको हुर्मत लिएको छ ।
 

लाग्थ्यो— 'शक्ति’ सेवासँग जोडिने शब्द हो 
तर यहाँ त 
‘शक्ति’ साँढे गोरू भएर शहर छिरेको छ !

शक्तिको बुइँ चढेर बाँदरहरू

विश्व विजयमा निस्केका छन् 
शक्तिको पुच्छरमा झुन्डिएर

स्यालहरूले बाघको गर्जन निकालेका छन् 
शक्तिको पूजा गरेर

ब्वाँसाहरू मोटाएका छन् र हात्ती भएका छन् ।
 

लाग्थ्यो– ‘शक्ति’ संसारको सुन्दर वस्तु हो 
तर यहाँ त 
‘शक्ति’ अत्यन्तै कुरूप र डरलाग्दो राक्षस भएको छ । 

‘शक्ति’ एक गन्ध भएको छ 
गन्हाउँदा गन्हाउँदा दुर्गन्ध भएको छ 
तर 
यी बस्तीका नाकहरू अभ्यस्त छन् 
भन्ने गर्छन्— यतिको गन्ध ठीकै छ ! 
मतलब 
‘नाकहरू’ पनि अब शक्तिको पक्षमा छन् । 

‘शक्ति’ यति शक्तिशाली भयो कि 
ओठहरू टाँचा मारेझैं नि:शब्द छन्
टाउकाहरू  भकुन्डोझैं यता र उता गुडिरहेका छन्
र, आँखाहरू रंग नचिन्ने रंगहीन भएका छन् ।

आफ्नै छोरीको बलात्कारमा बाबु चुपचाप 
आफ्नै बाबुको हत्यामा छोरो चुपचाप 
काखबाट खोसिएको छ बच्चा- आमा चुपचाप
रंगेहात सडकमा हिँडिरहेछ ‘शक्ति’-  कानुन चुपचाप 
यतिसम्म कि 
युगौं बदल्न हिँडेका क्रान्तीकारीहरू सब चुपचाप !

शायद, 
जीवनभन्दा पनि प्रिय 
र मृत्युभन्दा पनि डरलाग्दो छ ‘शक्ति’ !

कतै टाढाबाट आइरहेको छ
कुनै कविको विद्रोहको कविता
तर शक्तिका पुजारीहरू  
आँखा छोपेर 
कान थुनेर बसेका छन् 
आफ्नै जीवनको अँध्यारो र सुनसान सडकमा !