ट्रिङ... ट्रिङ... ट्रिङ...

“हल्लो ! हजुर भन्नुस्, को बोल्नुभएको ?”

“म गृह मन्त्रालयबाट”

“नमस्कार मन्त्रीज्यू !”

“नमस्कार, नमस्कार । अँ, त्यो मैले पठाएको फाइल हेर्नुभो ?”

“हेरेँ मन्त्रीज्यू । त्यहाँ उल्लेख भएका नामहरू त सबै नक्कली रहेछन् हजुर । तीनपुस्ते थातथलो पहिचान नै मिल्दैनन् मन्त्रीज्यू ।”

“तपाईं धेरै नक्कली कुरा नगर्नूस् ! सक्कली बनाउनूस् !”

“शरणार्थी बनाउन त गाह्रो छ नि हजुर ।”

“अनागरिक घोषणा गर्दिनूस् । मेटिदिनूस् उसको नाम थर र थातथलो !”

“पहिचान मेट्न गाह्रो छ हजुर ।”

“तपाईं मसँग धेरै बहस नगर्नूस् ! नीति, पद्धति र योजना बनाउने हामी हौँ ।”

“... !”

“हेर्नूस्, तपाईंलाई’नि आर्थिक सहयोग मिल्छ, तिनीहरूको पनि उद्धार हुन्छ । कुरा बुझ्नुभो ?”

“भर्खरै बुझेँ मन्त्रीज्यू ।”

“ल, खुरुक्क यो मेरो आदेश सम्झिएर फाइल सदर गर्नूस्, नत्र हुम्लातिर गएर शरण लिन तयार हुनूस् ।”

“हस्, हजुरको जो आदेश !”

(हेटौँडा–४)