गजल — १ 

तिमी फूल बन्यौ म त पात मात्रै न हुँ 
तिमी मुटु, कलेजी म त हात मात्रै न हुँ !

हेर्छ होला मलाई कसले तिमी पाएपछि 
तिमी मीठो भुजा म त भात मात्रै न हुँ !

जे सुकैको महत्त्व नि रैछ ठूलै हुँदा 
तिमी लाख हजार म त सात मात्रै न हुँ !

यस्तो लाग्न थाल्यो पूरै प्याला रित्तिँदा 
तिमी मीठो आनन्द म त मात मात्रै न हुँ !

पाइएला र उज्यालो यो अन्धकारबाहेक ?
तिमी नवीन मिर्मिरे म त रात मात्रै न हुँ !

० ० ०

गजल — २ 

साँध सिमाना वर सार्दै छन् 
आफ्नै हो भन्ने स्वाङ पार्दै छन् !

उनका कुरा पत्याउने कसरी 
आकाशका तारा तल झार्दै छन् !

एक्लैएक्लै बिताउन जिन्दगी 
खोजीखोजी आफन्त मार्दै छन् !

जितेको भनेर मक्ख परिराखून् 
जीवनको दौडमा सधैँ हार्दै छन् !

थुनुवाझैँ अब बस्लान् कसरी 
एकै प्वाल नराखी घर बार्दै छन् !

(वाग्मती, सर्लाही)