साहित्य
कविता
एक टुक्रा जिन्दगी
पीडाहरूले जलेर पनि
छालहरूमा बगेर पनि
विश्वासको पहाडमा उभिएर
आस्थाको सगरमाथालाई चुमेर
मान्छेहरूको भीडमा
थिचिँदै र किचिँदै भए पनि
हाँसीहाँसी बाँच्न सकौँ
जीवनयात्राको नदीमा
फोहोरहरूलाई सङ्ल्याउँदै
रङविहीन पानीझैँ बहेर पनि
वरिपरि इन्द्रेणी छर्न सकौँ
सायद यही जीवनको रङ हो ।
प्रकाशित मिति: शनिबार, माघ १२, २०८१ १३:३८
प्रतिक्रिया दिनुहोस्
सम्बन्धित समाचार
सिफारिस
प्रवास
सम्पादकीय
कार्टुन
भिडियो
-1747106471.jpg)
विचार
अन्तर्वार्ता
-1745727458.jpg)
ब्लग
लोकप्रिय
