पीडाहरूले जलेर पनि 
छालहरूमा बगेर पनि 
विश्वासको पहाडमा उभिएर 
आस्थाको सगरमाथालाई चुमेर 
मान्छेहरूको भीडमा
थिचिँदै र किचिँदै भए पनि 
हाँसीहाँसी बाँच्न सकौँ
जीवनयात्राको नदीमा
फोहोरहरूलाई सङ्ल्याउँदै
रङविहीन पानीझैँ बहेर पनि
वरिपरि इन्द्रेणी छर्न सकौँ
सायद यही जीवनको रङ हो ।