दिन फेरिइरहन्छ
उही उपक्रमको निरन्तरता
पूर्वबाट उदाउने सूर्य
उदाउँछ दैनिक
धुम्मिएको आकाशमा
सघन मेघको कोखिलामा
कैद, छट्पटाउँदै, चियाउँदै छिद्रबाट
धराको त्यो सानो छाप्रोमाथि
सायद उसको दृष्टि परेन ।

ओझेल यस्ता कैयौँ छाप्राहरू  
गरिबीको आहालमा चुर्लुम्म 
अभाव र पीडाले
छट्पटाउँदै गरेको दृश्य 
खसम फर्किने मृगमरीचिकाजस्तै
आफ्नै सिन्दूरको व्यग्रतामा
अनगिन्ती पीडाहरू, वेदनाहरू
नसम्हालिने व्यथाहरू
सूर्यले नदेखेपछि
जवान खाडीमा पसिना बेच्दै छ 
जवानी कन्दरामा ओइलाउँदै छ
फूल र यौवन अनि समय
सधैँ उस्तै रहँदैन
ओइलाउँछ फूल
ढल्किन्छ जवानी
अनि, समय निरन्तर चलिरहन्छ । 

भाइबरको भिडियो च्याटमा
निमेषभर रमाएकी ऊ 
इन्टरनेटको सर्भर डाउन हुँदा
न जवान साथमा छ न जवानी
शुष्क अधर हाँसोबिनाको  
सूर्यले नदेखेपछि
देश रित्तियो, जवान पलायन भो
आमाको कोख सुनो भो
प्रेयसीका आँखा ओभाएनन्
तर पनि देशले काँचुली फेरेन ।

भोको पेटका लागि शरीर बेचियो
इमान, धर्म र अस्तित्व बेचियो
तर, दैनिकी चलेन
पेट अघाएन
सबै लुटिँदा पनि पेट भरिएन । 

दिनहुँ साक्षात्कार अभावलाई
सूर्यले नदेखेपछि
चिताले छोरो कुरिरह्यो
आमाको शवले
आँखा नझिम्क्याइ
आकाशतर्फ हेरिरह्यो 
अन्तिम दागबत्ती दिने छोरो
आफैँ बाकसभित्र खुम्चिएर
उही आकाशको बाटो फर्किंदै छ
न छोरोको देहमा प्राण छ
न आमाको श्वास चलेको छ
धर्ती शून्य
आकाश चकमन्न 
एकोहोरो शंखको उदेक लाग्दो आवाज
घरघरमा चलेको रुवाबासी
सूर्यले नदेखेपछि
विद्रोह, विद्रोह, विद्रोह ! 
अवस्थाका सूत्रधारप्रति ।
(कुलेश्वर, काठमाडौं)