सुशान्त थापा

सिजना कर्म हो 
धर्म भनेको कर्ममा जुट्नु हो  
आस्था आफू पहिले मानव हुनु हो  
हरेक मानव पूजनीय छ भन्नु 
ईश्वर पुज्नुसरह हो । 

हिँड्ने मान्छे नलडेको कहाँ छ र
उड्ने चराले पखेटा नफिँजाएको कहाँ छ र
प्रकृति प्रेम होस् वा ईश्वर
मानवले नै संसारको रूप देखेको छ  
जब आस्था रोपिन्छ अनि फूलहरू 
फुलेका हुनेछन्,
शुभकामनाहरूमा त्यहाँ 
भेटिन्छन् ईश्वररूपी मनहरू । 

आत्मा छ अदृश्य 
र त हामी कल्पना गर्छौँ विचित्र  
गहिरो मनको नदेखिएको 
प्रेम नै आत्मा हो  
कति प्रेम छ मनहरूमा, 
त्यो प्रेम साहित्यको रूप हो  
साहित्यको स्वरूप नै 
एक सुन्दर जीवन । 

(विराटनगर–१३)