भदौ ३ गतेदेखि लिबर्टी इनर्जी कम्पनीको प्रारम्भिक सार्वजनिक निष्काशन (आईपीओ) जारी हुँदैछ । कम्पनीमा सर्वसाधारणले ३५ करोड ६४ लाख ९३ हजार रुपैयाँ बराबरको ३५ लाख ६४ हजार ९ सय ३० कित्ता सेयर आवेदन दिन सक्छन् । लिबर्टीले हाल लमजुङको दोर्दी खोलामा २५ मेगावाटको माथिल्लो दोर्दी ‘ए’ जलविद्युत आयोजना निर्माण गरिरहेको छ । आयोजना टेस्टिङका लागि तयारी अवस्था छ ।

आयोजनाको कुल लागत ४ अर्ब ६३ करोड रहेको छ । जसअनुसार प्रतिमेगावाट लागत साढे १८ करोड रुपैयाँ छ । अपर दोर्दी ‘ए’ले वार्षिक १३ करोड ६७ लाख ८४ हजार युनिट बिजुली उत्पादन गर्ने छ । कम्पनीले बिजुली बाल्ने समयमा आईपीओ जारी गर्न लागेको हो । कम्पनीका ५ सञ्चालकमध्ये एक हुन्, राम पाण्डे । पाण्डे प्रभु लाइफ इन्स्योरेन्स र आशा लघुवित्तका संस्थापक अध्यक्ष हुन् । प्रभु विकास बैंकका सञ्चालकसमेत रहिसकेका पाण्डेको ठमेलमा यात्री सुट्स एन्डा स्पा नामको होटल पनि छ । उनी चिनारी कृषि फर्मका अध्यक्ष पनि हुन् ।

जलविद्युत्सँग पाण्डेको विशेष लगाव छ । लोडसेडिङको चरम उत्कर्षमा साथीभाइसँग हाइड्रोमा लगानी गर्ने अभिलाशा राखेका पाण्डे आज सपनामा बाँचेको सुनाउँछन् । लिबर्टी इनर्जी कम्पनी अरु जलविद्युत् कम्पनी जस्तो नभएको उनी बताउँछन् । यसमा लगानी गरेको दोस्रो वर्षदेखि नै सर्वसाधारणले प्रतिफल पाउने ग्यारेन्टि उनको छ ।

प्रस्तुत छ, उनै पाण्डेसँग बाह्रखरीका रोविन पौडेलले गरेको कुराकानीको अंशः

जलविद्यूत् कम्पनीको “आयोजना सुरू नहुँदै आईपीओ जारी गर्ने” चलन चिर्दै लिबर्टीले आयोजना सकिने बेलामात्र आईपीओ जारी गर्न लाग्यो नि ! पहिल्यै किन गर्नु भएन ?

सबै कम्पनीको एउटै पोलिसी हुँदैन । धितोपत्र निष्काशनको नियामक निकाय नेपाल धितोपत्र बोर्डले कम्पनी स्थापना गरेको १ वर्षभित्र पब्लिक कम्पनी बनाएर आईपीओ जारी गर्ने अनुमति दिन्छ । जलविद्युत् निर्माण गर्ने कम्पनीमध्ये कुनैले कामै सुरु नगरी आईपीओ जारी गर्छन्, कसैले काम थालेपछि गर्छन् । हामीले चाहिँ बत्ती बाल्न सक्ने अवस्थामा पुगेपछि मात्र जारी गरेका हौं ।

आईपीओलाई सुरक्षित लगानी मानिन्छ । आम लगानीकर्ताको बुझाइ पनि यही रहेका कारण बत्ती बलिसकेपछि मात्र आईपीओ जारी गर्दा सबैको लगानी सुरक्षित भयो भन्ने प्रत्याभुति हुन्छ । आईपीओ जारी गर्नुपूर्व रेटिङ गर्नुपर्ने, धितोपत्र बोर्डबाट स्वीकृत गराउनुपर्ने भन्नुको अर्थ लगानी नडुबोस् भन्ने राज्यको चाहना हो । हामीले सोही बुझाइलाई साथ दिन बत्ती बल्ने बेलामात्र आईपीओ जारी गर्न लागेका हौं ।

निर्माण लागत र लगानी कसरी जुटाउनु भयो त ?

हामीले बैंकसँग गरेको सम्झौताअनुसार निर्माण गरिरहेको आयोजनामा ३० प्रतिशत इक्विटी संस्थापक लगानीकर्ताबाट जुटेको हो भने बाँकी बैंकबाट कर्जा लिएका छौं । आज पनि ३७ करोड रुपैयाँ बराबर कर्जा प्राप्त हुन बाँकी छ । आईपीओ जारी भएपछि त्यो प्राप्त हुन्छ ।

गत फागुनमै लिबर्टीले बनाइरहेको अपर दोर्दी ‘ए’को काम अन्तिम चरणमा पुगेको देखिन्थ्यो । चैतमै बत्ती बाल्ने तयारी पनि थियो । कोभिड–१९ ले लक्ष्य नराम्ररी प्रभावित भयो है ?

जलविद्युत् आयोजनामा मेसिनरी सामग्री र जडान गर्ने जनशक्ति नेपालमा उपलब्ध छैनन् । कोभिड–१९ को जोखिम कम गर्न सरकारले आह्वान गरेको लकडाउनका कारण निर्माणस्थलमा उपकरण र इन्जिनियरहरु पुग्न समस्या भयो । त्यसको बाबजुद हामी निर्माण कार्य करिब सकाएर बसेका छौं । नेपाल विद्युत् प्राधिकरणले सबस्टेसन निर्माण तथा प्रशारण लाइनको काम सकिदिए, हामी टेस्टिङ गरिहाल्नेछौं ।

प्राधिकरणको सबस्टेसन निर्माण पनि अन्तिम चरणमा काम भइरहेको जानकारी प्राप्त भएको छ ।

आयोजनाले त्यसअघि पनि समस्याको सामना गर्नु नपरेको होइन । जलविद्युत् भनेकै अति कठीन भुगोलमा बन्ने, त्यसमाथि थप चुनौती नै चुनौती । भुकम्प, नाकाबन्दी र बाढी, अहिले कोभिड–१९ । पानीमा लगानी गरेर बिजुली निकाल्ने कामको अनुभव कस्तो हुँदैछ ?

अरु क्षेत्र र जलविद्युत् फरक कुरा हुन् । बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरुको ब्यालेन्ससिट प्रकासित हुँदै गर्दा उनीहरु गत आर्थिक वर्षको भन्दा निकै कमजोर बनेका देखिन्छन् । कारण हो, कोभिड–१९ । अरु व्यवसाय स्थापना भएपछि पनि समस्या आउन सक्छ । जलविद्युत् भनेको त्यस्तो होइन, बत्ती बलिसकेपछि ‘स्मुथ’ रुपमा अघि बढ्छ ।

विद्यत् खरिद सम्झौता (पीपीए) दर पहिले नै तय भइसकेको हुन्छ । ३५ वर्षमा कति आम्दानी हुन्छ भन्ने हिसाब आजको दिनमै तय छ । समस्या निर्माण चरणमा मात्र हो । स्थानीयसँगको समन्वय, लगानी जुटाउने समस्या नभएका होइनन् । भूकम्प, नाकाबन्दी, कोभिड–१९ महामारी राज्यका हरेक क्षेत्रलाई परेको समस्या हो । हाम्रो समस्या थोरै लागत बढ्नुमात्र हो । किनकि बैंकबाट लिएको कर्जाको ब्याज तिर्नैपर्‍यो । व्यवस्थापन खर्च उल्लेख्य बढ्छ ।

आयोजनाको लागत प्रतियुनिट कति पुग्यो त ?

आयोजना सुरु गर्दा प्रतिमेगावाट १५ देखि १६ करोड रुपैयाँमा बन्ने आँकलन गरिएको थियो । अहिले २–३ करोड बढ्ने देखिएको छ । कारण हो, लागत समय बढ्नु । निर्माण सामग्री महंगो बन्नु । बैंकको ब्याज तिर्नैपर्‍यो । स्टाफलाई तलब खुवाउनै पर्‍यो । थोरै महंगो त भइहाल्छ ।

यसको अर्थ प्रतिमेगावाट १८–१९ करोड रुपैयाँ पर्‍यो । यो त सरकारले निर्माण गरेका जलविद्युत्भन्दा सस्तै त हो नि, होइन र ?

राज्यले निर्माण गरेका जलविद्युत् ३० देखि ६० करोड रुपैयाँ प्रतिमेगावाट लागतमा सम्पन्न भएका छन् । त्यसको आधा लागतमा हामी निर्माण गरिरहेका छौं । हामीबाट उत्पादन हुने विद्युत् र सरकारले बनाएको आयोजनाको विजुलीको मूल्य त उत्ति नै हो । हामीले प्रयोग गर्ने जनशक्ति, निर्माण सामग्री उस्तै हुन् । के फरक छ र ?

यसो भनिरहँदा सरकार र निजी क्षेत्रले बनाएको जलविद्युत् आयोजनाको गुणस्तर फरक त हुँदैन ?

राज्यले बनाउने जलविद्युत् आयोजनाले आयोजनाको पूर्वाधारभन्दा बढी खर्च आधारभुत पूर्वाधारमा खर्च हुन्छ । हामी माइक्रो म्यानेजमेन्टको अधिकतम उपयोग गरी मितव्ययिता अपनाउँछौं । हामी कमसेकम खर्च गरेर उच्चतम गुणस्तरको पूर्वाधार तयार पार्छौं । मितव्ययिता अपनाउँदा पनि न्युनतम पूर्वाधार गुणस्तर त कायम भएकै हुन्छ । अनावश्यक खर्च गर्दैनौं । हामी र उहाँहरुमा फरक छ । विषम परिस्थितिका कारण हाम्रा आयोजना १–२ वर्ष ढिलो गरी सम्पन्न होलान् । राज्यले बनाउने जलविद्युत् आयोजना १०–१२ वर्षपछि सम्पन्न हुन्छन् ।

लिबर्टीले निर्माण गर्दै गरेको अपर दोर्दी ‘ए’बाट बिजुली बल्नै लागिसक्यो । यसको अर्थ लिबर्टीका लगानीकर्ताले अरुको भन्दा चाँडै राम्रो प्रतिफल पाउने हुन् ?

हामी अरुसँग तुलना गर्दैनौं । यतिमात्र भन्छौं कि हाम्रा लगानीकर्ताले अर्को आर्थिक वर्षबाट नै प्रतिफल पाउन थाल्छन् । म फेरि पनि दोहोर्‍याउन चाहन्छु कि यो वर्षबाट लाभांश बाँड्न सक्ने अवस्था हुँदैन । आगामी आर्थिक वर्षको उत्पादनबाट लाभांश वितरण गर्छौं । यो वर्ष त ६–८ महिनामात्र उत्पादन होला । अर्को वर्षको कमाइबाट चाहीँ लगानीकर्ताले आफ्नो हिस्सा पाउने म विश्वास दिलाउँछु ।

आयोजनामा अहिलेसम्मको प्रगति कति भएको छ ? कहिलेबाट उत्पादन सुरू हुन्छ ?

नेपाल विद्युत् प्राधिकरणले प्रसारणलाइन निर्माण गरिदिए उत्पादन गर्न तयार छौं । प्राधिकरणले १–२ महिनामा काम सक्ने प्रतिवद्धता गरेको छ । १७ किलोमिटर प्रसारण लाइन निर्माण विभिन्न सिफ्टमा भइरहेको छ । सबस्टेसन बनिसक्यो ।

निष्काशन भएका हाइड्रोमा आवेदन परेको छैन । यसमा पनि त्यस्तै हुने त होइन ?

सबैले के बुझ्न जरुरी छ भने राम्रा राम्रा इन्स्योरेन्स कम्पनी, बैंकमा पनि त हकप्रद सेयर माग भएको छैन । लिलामी हुने गरेको छ । जलविद्युत्मा पनि यसरी नै नपर्न सक्छ । लगानीकर्ताले विश्वास नगर्न सक्छन् । दोस्रो बजारमा प्रतिकित्ता ३ हजार रुपैयाँ मूल्य छँदा वाणिज्य बैंककै सेयरमा हकप्रद माग भएको थिएन । यस्ता कुरा अपवाद हुन् । सबैलाई त्यसरी हेर्नु हुँदैन ।

जलविद्युत् कम्पनीमध्ये अधिकांशको सेयर मूल्य सयभन्दा कम छ । लगानीकर्ता स्वयम्को जलविद्युत् कम्पनीप्रति हेर्ने दृष्टिकोण किन यस्तो भयो ?

नेपालमा कुनै पनि व्यवसाय सिजनेबल हुन्छ । कुनै समय वाणिज्य बैंकको थियो, कुनैबेला विकास बैंकको थियो । कुनै बेला लघुवित्तको पनि थियो । हिले जलविद्युत् व्यवसायमा राम्रो प्रतिफल पाउने समय हुन लागेको छ । तर, जलविद्युत् प्रति लगानीकर्ताले हेर्ने दृष्टिकोण समारात्मक छैन । जलविद्युत्मा नियमसंगत काम नहुने बुझाइ छ । त्यो बुझाइ नै गलत छ । जलविद्युत्मा लगानी गर्ने कम्पनी पनि पब्लिक कम्पनी हुन् । यसका पनि सीमा छन् । निमय यस्ता कम्पनीमा पनि लागु हुन्छन् । खर्च गर्ने नियम हुन्छ । लेखापरीक्षण हुन्छ ।

मान्छेको बुझाइ हेर्नुस् त, विदेशी सहयोगमा बनेका जलविद्युत् आयोजना, राज्यले बनाएका आयोजना र हामीले बनाएका आयोजनालाई एउटै दृष्टिकोणमा हेरिएको छ । त्यसो नगर्ने चेतना हुन जरुरी छ । हिजो राष्ट्रिय वाणिज्य बैंक र नेपाल बैंकको तुलनामा अरु बैंकलाई हेर्ने नजर फरक थियो । आज त्यो करेक्सन भएको छ ।
जलविद्युत्प्रतिको बुझाइमा पनि करेक्सन हुन जरुरी छ ।

जलविद्युत् आयोजनालाई नियमन गर्ने विद्युत् नियमन आयोग बनिसकेको छ । हामीलाई नियमन गर्ने निकायले प्रबद्र्धन गर्नुपर्छ ।

स्थानीयको नाममा यसअघि जारी सेयरमा कस्तो प्रतिक्रिया आयो ?

स्थानीयका नाममा जारी भएको सेयर बिक्री भइरहेकै छन् । त्यहाँ समस्या छ । कोभिड–१९ का कारण बैंकसम्म जान नसक्ने, सबैको डिम्याट नहुने, सेयर किनेपछि बेच्ने प्रक्रिया झन्झटिलो हुने, ब्रोकरबाट एकाउन्ट पेयी चेक प्राप्त हुने । यस्ता कारण स्थानीय उत्साहित भए पनि सेयरमा आवेदन दिनेको संख्या कम हुने गरेको देखिन्छ ।

नेपालमा जलविद्युत्को स्कोप के छ जुन देखेर तपाईंहरु यस क्षेत्रमा लगानी गर्न आकर्षित हुनुभयो ?

नेपालमा जलविद्युत्को आवश्यकता छ । र, विकासको एउटा सारथी जलविद्युत् नै बनेको छ । हिजो हामी टुकी बालेर, नाकमा कालो दल्दै पढ्थ्यौं । ताउकी तताएर आइरन गर्थ्यौं । कोषौं टाढा पैदलमा पुग्थ्यौँ । आज त्यो दिन छैन । स्विच थिचे बत्ती बल्छ । विद्युतीय गाडी चढेर सरर जान्छौं । कुनै देशको आर्थिक वृद्धिसँग जलविद्युत्को अपरिहार्यता बढेको छ । तर, हाम्रो जीवनशैली परिवर्तन हुन नसक्दा विद्युत्को खपत बढ्न सकेको छैन ।

आज ग्यासभन्दा सस्तो इन्डक्सनमा खाना बनाउनु हुन्छ । पेट्रोलभन्दा सस्तो विद्युतीय सवारी चलाउनु पर्छ । ठूलो आयोजना बनाउने, उद्योग चलाउन बिजुली नभइ सम्भव छैन । डिजेल आयात गरेर बिजुली उत्पादन गर्नुभन्दा स्वेदशमा उत्पादित जलविद्युत् प्रयोग गरेर सस्तो पनि हुने राज्यलाई विदेशी मुद्रा सञ्चितिमा चाप पनि नपर्ने ।

३ दिन लाग्ने काम ३ घन्टा सक्ने अवस्था आएको छ । बिजुलीको देन होइन र ? नेपाल जलविद्युत् उत्पादनको प्रचुर सम्भावना भएको देश हो भन्ने त सबैलाई थाहै छ । स्वदेशकै उत्पादनशील क्षेत्रमा लगानी गरौं भनेर यतातिर हात हालेका हौं ।

जलविद्युत् क्षेत्रप्रति राज्यको दृष्टिकोण कस्तो पाउनु हुन्छ ?

राज्य जलविद्युत् क्षेत्रप्रति निकै सकारात्मक देखिन्छ । निजीक्षेत्रलाई प्रबद्र्धन नगरेको भए आज हामी लगानीकर्ता भएर आउनै सक्दैन थियौं । राज्यको नजर ठीक भए पनि स्थानीय समस्या तथा प्रशारणलाइनसम्बन्धी समयमा सम्बोधन गर्नुपर्छ । ती समस्या सम्बोधन नभइदिँदा धेरै आयोजना रुग्ण हुँदै गएका छन् ।
पीपीए गर्नुभन्दा पहिल्यै मैले त्यहाँ प्रशारण लाइन बनाउन सक्छु कि सक्दिनँ । उसको बत्ती मैले किन्न सक्छु कि सक्दिनँ भनेर राज्य संवेदनशील भइदिनुपर्छ ।

भाग्यवस हामीले निर्माण गरेको ठाउँमा धेरै समस्या छैन । तर, अधिकांश ठाउँमा जग्गासम्बन्धी समस्या हुन्छ । त्यस्ता समस्या त स्थानीय तहले सहजीकरण गरिदिनुपर्छ । यसबाहेक राज्य गर्नुपर्ने काममा एकद्वार प्रणाली ल्याइदिनुपर्छ । जलविद्युत् आयोजना बनाउँदा आउन सक्ने समस्या एउटै निकायले हेर्नुपर्छ । कतिपय नीतिगत समस्या समयअनुसार सम्बोधन हुँदै पनि गएको छ ।

तपाईं बैंक, वित्तीय संस्था, पर्यटन तथा कृषि क्षेत्रमा पनि सक्रिय हुनुहुन्थ्यो । जलविद्युत् क्षेत्रमा काम गरिरहँदा कस्तो अनुभव भइरहेको छ ?

कुनै पनि कामसँग आफू खुसी हुनुपर्छ । मैले गरेको कामप्रति म जुन दिन सन्तुष्ट हुन्न, त्यही दिन छाडे हिँड्छु । आजको दिनसम्म यहाँ रहीरहनुको अर्थ पनि म यस क्षेत्रमा काम गर्दा आफू सन्तुष्ट नै छु भन्नुको प्रमाण हो । म हाइड्रोमा आउनुको कारण यसको लगानीनिश्चित समयसम्म निरन्तर हुन्छ र प्रतिफल पनि निश्चित हुन्छ । हिजो हामी केही काम गर्दै गर्दा देशमा १८ घन्टासम्म लोडसेडिङ थियो । हामीमध्ये कसैले ‘लौ न हाइड्रोमा लगानी गरौं’ भन्नु भएको थियो । आज सोही सपना साकार भएको छ । आज म सपना बाँचिरहेको छु ।

एउटा साधारण नेपालीको छोरोले जलविद्युत् उत्पादन गरेर राष्ट्रिय प्रशारणलाइनमा जोड्दा कुल अंशको २.५ प्रतिशत हुन आउँछ । हेर्नुस् त, राज्यलाई कति देन हुन्छ । व्यवसायीक फाइदा छ र राज्यलाई योगदान पनि छ । दोहोरो फाइदा छ ।

तपाईंहरूको टिम कस्तो छ ? कुन कुन हाइड्रोमा लगानी छ ?

हाम्रो जति राम्रो र डाइनामिक टिम कतै छैन । नेपालमा ग्रुप कल्चरबाट माथि उठेर हामी एकै सोच भएका व्यक्ति मिलेर लगानी गरेका छौं । नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघका पूर्वअध्यक्ष कुशकुमार जोशी, नेपाल इन्भेस्टर्स फोरमका पूर्वअध्यक्ष आत्माराम घिमिरे, युवा व्यवसायी सुशील थापा, स्थानीय व्यवसायी राजेन्द्र वस्ती र म यस संस्थाको निर्देशक छौं ।

अहिले तत्कालका लागि लमजुङको दोर्दी खोलामा अपर दोर्दी ए जलविद्युत् आयोजना निर्माण सम्पन्न हुने क्रममा छ । त्यसबाहेक २४.६ मेगावाटको बडिगाड खोला जलविद्युत् आयोजना डीपीआरको अन्तिम चरणमा छ । उत्तरगंगा जलविद्युत् आयोजना निर्माण प्रक्रिया अघि बढिसक्दा हामी बडिगाड खोलाबाट हिउँदमा पनि २४.६ मेगावाट उत्पादन गर्न सक्छौं । त्यही राम्रो आयोजना हामीसँग छ ।

दोर्दी खोला नजिकै अर्को १.६ मेगावाटको लोदोखोला साना जलविद्युत् आयोजना केही अवधीमै सुरु हुन्छ । जसका लागि थप इक्विटी उठाउनु पर्दैन ।

यसको अर्थ, लिबर्टी इनर्जी कम्पनीमा लगानी गर्दा तत्कालमै प्रतिफल आइहाल्छ, लामो समयसम्म पनि चिन्ता गर्नु पर्दैन भन्ने हो ?

लिबर्टीमा लगानी गर्दा ढुक्क हुनुभए हुन्छ । अब हामी प्राधिकरणले सबस्टेसन नबनाएको, प्रशारणलाइन नभएको स्थानमा लगानी गर्दैनौं ।

अपर दोर्दी ‘ए’ जलविद्युत् आयोजनाको विशेषताबारे केही थप प्रकाश पारिदिनोस् न !

अपर दोर्दी एका केही विषेशता छन्, जसले अरु जलविद्युत् आयोजनाभन्दा पृथक र सुरक्षित लगानी बनाउँछ । प्राधिकरणसँग गरेको सम्झौताबमोजिम ऊर्जा हामी उत्पादन गर्न सक्छौं । र, प्राधिरकणबाट सोहीअनुसारको रेभिन्यु प्राप्त हुन्छ । लगानी खेर नजाओस् भनेर हामीले निर्माण सामाग्रीमा कन्जुस्याईं गरेका छैनौं । विद्युत् उत्पादन गर्ने मेसिन युरोपियन प्रविधिको छ । नेपालमा पाइने सबैभन्दा उत्कृष्ट गुणस्तरका निर्माण सामाग्री प्रयोग गरेका छौं ।

हाम्रो आय वार्षिक ७६ देखि ८४ करोडसम्म हुने छ । त्यसका लागि राम्रो सामाग्री प्रयोग नगर्दा ३ महिनामात्र उत्पादन बन्द भयो भने वार्षिक २५ प्रतिशत आय गुम्नेछ । यस्ता कुरामा हामी सचेत छौं । यिनै कारण प्रतिफल राम्रो आउने छ र हाम्रा लगानीकर्ताले पनि सोहीअनुसारको लाभ पाउनसक्नुहुनेछ ।

भदौ ३ गतेदेखि लिबर्टी इनर्जी कम्पनी लि. को प्राथमिक सेयर निष्काशन (आईपीओ)मा सर्वसाधारणले लगानी गर्न पाउँदै हुनुहुन्छ । उहाँहरुलाई आवेदन दिन कसरी आह्वान गर्नुहुन्छ ?

आदरणीय लगानीकर्ता, तपाईंहरु ढुक्क भएका लगानी गर्नुस् । लिबर्टीका आयोजना र संस्थापकले कोहीलाई पनि निरास बनाउने छैनौं । किनभने हाम्रो जलविद्युत्बाट २–३ महिनामै उत्पादन सुरु हुन्छ । र, आगामी आर्थिक वर्षको उत्पादनबाटै लगानीकर्तालाई लाभांश दिन्छौं । आउने ३० वर्षमा केही हुने छैन । हामीले सम्भावित जोखिम कम गर्न इनर्जी इन्स्योरेन्स गरेका छौं । केही भएको खण्डमा सोहीबाट बेहोरिने छ ।

भोलि हाइड्रोपावर नै बन्दैन कि ? पैसा खाएर भाग्ने हुन् कि ? भन्ने चिन्ता नलिएपनि हुन्छ । हामी त बत्ति बाल्ने बेला भएपछि ‘लौ है, लगानी गर्न आउनुस्’ भन्दै छौं । आत्तिनै पर्दैन ।