site stats
बाह्रखरी :: Baahrakhari
साहित्य
Global Ime bankGlobal Ime bank
Nabil Bank Banner adNabil Bank Banner ad
‘मोडर्न केटीको रोल गर्न मन छ’
Tiktok banner adTiktok banner ad
पोखराकी रिस्मा गुरुङ नेपाली चलचित्रमा सम्भावना बोकेकी नायिका हुन् । तीनवटा नेपाली र तीनवटा गुरुङ भाषाका चलचित्रमा अभिनय गरेकी गुरुङको अर्को चलचित्र ‘झुम्की’ अहिले प्रदर्शनको तयारीमा छ । ‘झुम्की’मा थारु युवतीको रूपमा अभिनय गरेकी रिस्मासँग बाह्रखरीले गरेको कुराकानी ।
अहिले केमा व्यस्त हुनुहुन्छ ? 
खासै व्यस्त छैन । दुई दिनमात्रै भयो काठमाडौंबाट पोखरा घर आएको । खाली नै छु ।
कुनै फिल्मबाट अफर आएको छैन ?
अहिले कुनै फिल्म साइन गरेको छैन । कुराहरु आइरहेको छ । तर, स्क्रिप्ट हात परेको छैन । यस्तो खालको मुभी गर्नुपर्छ है भनेर धेरैले भन्नुभएको छ ।
अहिलेसम्म कतिवटा चलचित्रमा काम गर्नुभयो ? 
धेरै छैनन्, ६ वटामात्रै भयो । तीनवटा नेपाली र तीनवटा गुरुङ भाषाका सिनेमा गरें । 
नेपाली र गुरुङमध्ये कुन सिनेमा गर्दा आत्मसन्तुष्टि पाउनुहुन्छ ? 
पक्कै पनि नेपाली । नेपाली सिनेमा धेरैले हेर्नुहुन्छ, ठूलो सेट हुन्छ । त्यहीअनुसारको रेस्पोन्स हुन्छ । खारिएको टिम हुन्छ । तर, यसको मतलब गुरुङ भाषाको सिनेमा गर्दा नरमाइलो हुन्छ या रेस्पोन्स आउँदैन भन्ने होइन । कल्चरभित्र बाँधिनुपर्छ भन्नेमात्रै हो । गुरुङ भाषाको सिनेमामा पनि धेरैले प्रतिक्रिया दिनुहुन्छ । आफ्नो संस्कार र संस्कृतिको विषयमा काम गर्दा रमाइलो र आत्मविश्वास बढी हुन्छ । तुलनात्मक रूपमा चाहिँ नेपालीमा बढी आत्मसन्तुष्टि हुन्छ भन्नेमात्रै हो । 
६ वटा सिनेमामा सबैभन्दा राम्रो कुन र सजिलो कुन लाग्यो ?
काम गराइको हिसाबले ‘कबड्डी’ सजिलो लागेको सिनेमा हो । राम्रो लागेको सिनेमाचाहिँ ‘झुम्की’ हो । 
प्रदर्शन हुन लागेकाले ‘झुम्की’लाई राम्रो भन्नुभएको हो कि ?
होइन, त्यस्तो होइन । मैले ‘कबड्डी’लाई नराम्रो भनेको पनि होइन । ‘झुुम्की’ साँचै राम्रो चलचित्र बनेको छ । यो भोलिको दिनले देखाउने कुरा हो । सिनेमा रिलिज भएपछि यो आफैं पुष्टि हुन्छ ।
‘कबड्डी’जस्तो चलचित्रमा कसरी अवसर पाउनुभयो ?
रामबाबु दाइ (‘कबड्डी’का निर्देशक) लाई थकाली फेस चाहिएको रहेछ । उहाँ पोखरा आउजाउ गरिरहनु हुँदोरहेछ । पोखराका स्थानीय कलाकार र सिने नगरीका साथीहरुसँग कुरा गर्दा मेरो कुरा आएछ । मैले पोखराको एउटा वेबसाइटमा फोटो सुट गरेको थिएँ । त्यही फोटो हेरेर उहाँले मलाई खबर गर्नुभएको थियो ।
एक्कासी नेपाली भाषाको चलचित्रबाट अफर आउँदा कस्तो लागेको थियो ?
मैले काम गर्दिनँ भने । मेरो सन्दर्भमा अरुको भन्दा फरक भयो । अरुको परिवारले आफ्नो छोरीलाई सिनेमा गर्न हुँदैन भन्छन् । तर, मेरो ममीले भने मलाई आएको अवसर गुमाउनु हुँदैन, खेल भन्नुभयो । काठमाडौं गएर एक महिनासम्म वर्कसपमा बस्नुपर्छ भन्ने सुन्दै मेरो सातो गएको थियो । ममीले म आफैं काठमाडौं गएर सँगै बस्छु भन्नुभयो । पाँच दिन त उहाँ मसँगै काठमाडौंमा बस्नुभयो । पछि म अभ्यस्त हुँदै गएँ । 
पहिलोपटक आफ्नो सिनेमा कोसँग हलमा गएर हेर्नुभयो ? 
काठमाडौंमा सिनेमा शुक्रबार लागे पनि पोखरामा भने बिहीबार नै लागेको थियो । सोल्टिनीसँग हलमा गएको थिएँ । हलमा एकदमै थोरै दर्शक थिए । मलाई सिनेमा नचल्ने भयो भनेर डर लाग्यो । तर, बिस्तारै हलहरू हाउसफुल हुन थाले । चलचित्र राम्रोसँग चल्यो । दर्शकले मन पराइदिनुभयो । 
हलमा दर्शकले चिनेनन् ?
पहिलो दिन मास्क लगाएर गएको थिएँ, त्यसैले कसैले चिन्ने कुरै भएन । दोस्रो दिन मास्क नलगाई गएको थिएँ, तीन–चार जनाले चिन्नुभयो । ‘ओहो ! सिनेमाको हिरोइन पनि हलमा दर्शकसँगै बसेर सिनेमा हेरेको’ भनेर अचम्म मान्नुभएको थियो । 
‘कबड्डी’ र त्यसको सिक्वेलमा काम गरे पनि तपाईं ‘पुरानो डुंगा’को टिममा किन पर्नुभएन ?
सायद यो चलचित्रका लागि प्रियंका कार्की दिदी नै फिट हुनुहुन्छ होला । रामबाबु दाइले मलाई यो सिनेमामा लिनुभएन भनेर मैले चित्त दुखाएको पनि छैन । भोलि म उहाँकै कुनै प्रोजेक्टमा काम पनि गर्न सक्छुु होला । यसलाई मैले नराम्रो लिनुपर्ने कारण छैन । 
तपाईं त पोखराको मान्छे, प्रियंकाभन्दा त्यहाँको माझी समुदायबारे तपाईंलाई बढी जानकारी होला नि हैन ?
म पोखरामा जन्मे र यता बसे पनि मलाई तालवरपरको बस्तीको रहनसहन र चालचलनका साथै त्यहाँको माझी समुदायको बारेमा थाहा पनि छैन । कुरा रह्यो प्रियंका दिदीको, माझी समुदायको अथवा कुनै पनि समुदाय र बस्तीको अभिनय गर्न त्यहीँको स्थानीय हुनुपर्छ भन्ने छैन । कलाकारले जोसुकैको पनि, जस्तोसुकै अभिनय गर्नसक्छ र गर्न सक्नुपनि पर्छ । कलाकारको यो विशेषता पनि हो । 
तपाईं ‘इनोसेन्ट’ केटीको क्यारेक्टरमा मात्रै देखिनुहुन्छ । अरु कस्तो खालको चरित्र निभाउन मन छ ? 
यो प्रश्न मलाई धेरैले सोध्नुहुन्छ । वास्तवमा त्यस्तै पनि हो । ‘कबड्डी’ र त्यसको सिक्वेलमा पनि गाउँकी सोझी केटीको भूमिकामा छु । ‘झुम्की’मा पनि त्यस्तै नै छ । अब त योबाहेक हरु गर्ने गर्नै सक्तिन कि के हो भन्ने म्यासेज जालाजस्तो पनि भइसक्यो । मलाई सहरकी मोडर्न केटीको रोल गर्ने इच्छा छ । 
रियल लाइफमा त सोझी र छट्टु दुवै हुनुहुन्छ नि ?
सोझी पनि छु, अलिअलि मोडर्न पनि छु । जे होस्, के गर्न हुने के गर्न नहुने बुझ्छु । फिल्ममा जस्तो साह्रै सोझीचाहिँ छैन ।
‘कबड्डी’ सिनेमा गर्दा तपाईंलाई आँखा लगाउने निश्चल बस्नेत, दयाहाङ राई र सौगात मल्लमध्ये कोचाहिँ मन पर्छ ? 
हाहाहा... । सबै दाइहरु उस्तै हुनुहुन्छ । काम गर्न दयाहाङ दाइ सजिलो हुनुहुन्छ । सुटिङ स्पटमा गफगाफ र रमाइलो कुराकानीका हिसाबले सौगात दाइ रमाइलो मान्छे हुनुहुन्छ ।
नेपाली चलचित्र जगत्को राम्रो र नराम्रो पक्ष के रहेछन् ? 
मैले भोगेको भन्दा पनि सुनेको कुरा गर्छु म । चलचित्र क्षेत्रमा नराम्रा मान्छेमात्रै हुन्छन् । यो क्षेत्रमा लाग्ने मान्छेलाई राम्रो सोच्दैनन् भन्ने सुनेर मैले सुरुमा ‘कबड्डी’का लागि अफर आउँदा रिजेक्ट गरेको थिएँ । अहिले आफैं त्यो क्षेत्रमा छु । त्यो कुरा सत्य होइन रहेछ, हल्लामात्रै रहेछ । 
दोस्रो, सिने अवार्डहरुमा चाहिँ भेदभाव हुन्छ रे भनेको सुनेकी छु । म त नयाँ भएँ, मलाई त्यति धेरै थाहा पनि छैन । अरुले भनेको सुनेको मात्रै हो । ‘कबड्डी’ पनि धेरै दर्शकले मन पराइदिनुभयो, सबैले राम्रो भने । तर, अवार्डका सन्दर्भमा यो सिनेमा पछि नै पर्यो । ‘यति हिट चलचित्रकी नायिकाका हिसाबले तिमी ‘डेब्यु एक्टे«स’मा त पर्नुपर्ने’ भनेर धेरैले मलाई सोध्नुभयो, कमेन्ट गर्नु भयो । यो अरुले मलाई गर्नुभएको प्रश्न हो । तर, मलाई त्यति धेरै थाहा छैन यो विषयमा ।
 
 
 
     
 
NIBLNIBL
प्रकाशित मिति: मंगलबार, भदौ २१, २०७३  १४:२६
worldlinkworldlink
प्रतिक्रिया दिनुहोस्
national life insurance newnational life insurance new
Ncell Side Bar LatestNcell Side Bar Latest
Bhatbhateni IslandBhatbhateni Island
Hamro patroHamro patro