डा. धर्मागत भट्टराई

जति चढ़ सिंढी उति, धर्ती यो गल्ने रै’छ 
जीवन ढिलो उदाएर चाँडै पो ढल्ने रै’छ 
.  .  .  
काखमा लिने जीवन् केही, पलमै नचिन्ने बन्ने  
समय के साह्रो क्रुर यो, बित्ता नचल्ने रै’छ 
.  .  .    
खुशी त बिजुली चम्केझैं पत्तो नभै बिलाउने 
आशाको नशा तान्द्रोले साह्रै पो छल्ने रै’छ 
.  .  .
कसको गरिनु भर यहाँ, मैला मुकुण्डा धेरै 
फुsफुs गरी इमानले चुलो नबल्ने रै’छ 
.  .  .  
बोलेर बेच्ने अक्षरै बिकेर बोल्ने भैगो  
बिक्न नजान्ने परानको दालै नगल्ने रैछ 
.  .  .  
फूल च्यातिएको भुइँभरि, काँडै पो फुल्ने रै’छ 
मनको बिलौना धर्मको डाँडै पो जल्ने रै’छ 
जीवन ढिलो उदाएर चाँडै पो ढल्ने रै’छ