नेकपा (एमाले)सहित पाँच दलीय गठबन्धनबाट प्रधानमन्त्री बनेका पुष्पकमल दाहाल 'प्रचण्ड' केपी ओलीको शैलीबाट त्रसित बनेपछि नेपाली कांग्रेससहितका दलहरूसँग गठबन्धन गर्न पुगे । अहिले त्यो गठबन्धन १० दलीयमा परिणत भएको छ । 

गणितको हिसावले यो संख्या सरकारको लागि उत्साहजनक हो । सरकार बलियो छ भन्ने देखिन्छ । यथार्थमा भने त्यस्तो नहुन सक्छ । अहिलेको सरकार त्रासमा टिकेको देखिन्छ । सरकारको नेतृत्व दाहालले गरेका हुनाले सरकारमा सम्मिलित भएका र हुने सबै यो सरकार भयको जगमा निर्मित भएको देख्दैछन् । 

प्रधानमन्त्री दाहाल प्रधानमन्त्रीको कुर्सीमा विराजमान छन् । त्यो कुर्सीको ऊर्जा राप र ताप भने उनमामा देखिँदैन । उनको अनुहारमा तेज र उज्यालो देखिँदैन । देखिन्छ त भयग्रस्त मलिनता । बरु दाहालको अनुहारबाट त भय निसृत भइरहेको देख्न सकिन्छ । 

अहिले देशको आर्थिक अवस्था जर्जर छ । ठूला उद्योगी व्यवसायीदेखि साना व्यवसायीसमेत सडकमा आन्दोलित छन् । र त्यो आन्दोलनको तारो दाहाल बन्दै गइरहेका छन् । उनको उपस्थितिमै भएको समारोहमा उनीविरुध्द नाराबाजीजस्ता क्रियाकलाप पनि भइरहेका छ्न् । भयको एउटा कारण यो पनि हो । 

अझ ठूलो भय त उनका विरुध्दमा द्वन्द्वपीडित पक्षबाटै कारबाहीको माग गर्दै अदालतमा दायर गरिएको मुद्दाका कारण देखिएको छ । यही भय र त्रासको वरिपरि रहेर पूर्वमाओवादीहरू एकै ठाउँमा उपस्थित भएर अदालतलाई चुनौतीसमेत दिन पुगे ।   अर्को भयको कारण रुसका राष्ट्रपति भ्लादिमिर पुटिनलाई अन्तर्राष्ट्रिय अदालतले जारी गरेको पक्राउ पुर्जी भयको अर्को कारण हुनसक्छ । जे होस्, संसद्बाट विश्वासको मत पाएर बलियो देखिए पनि वास्तवमा त्यस्तो भोलि नहुन सक्छ । मन्त्रिपरिषद्मा नसमेटिएका दलहरूले समर्थन फिर्ता लिन सक्छन् । अहिले राजनीति यसरी नै त विकसित भइरहेको छ । 

अहिलेको राजनीतिमा ठूला दल भनिएकाहरूले साना दललाई यही सिकाइरहेका छन् । यही राजनीतिक संस्कार दिइरहेका छन् । चाहे त्यो कांग्रेस होस् या नेकपा एमाले । यसमा माओवादी त अझ अघि छ । माओवादीले राजनीतिको यही सिक्षा दिइरहेको छ । यही संस्कार दिएको छ । माओवादीको यही सिक्षा र संस्कार अब उनैतिर भारी पर्नसक्ने देखिन्छ ।

अहिले संसद्मा कुनै पनि राजनीतिक दलको बहुमत पुग्दैन । संसद्को अहिलेको संरचना नै यस्तो । यिनै कारणबाट यो सरकार सधैँ भय, त्रासमा निस्तेज भएर प्रस्तुत भएको हुनुपर्छ ।

दाहालले विश्वासको मत लिएपछि मात्र मन्त्रिपरिषद् विस्तार गर्ने उद्घोष गर्नुको कारण पनि यही भय हो । आफू सुरक्षित रहने रणनीति । विश्वासको मत दिने दलहरु पनि यति लामो समयसम्म पर्खेर पनि सरकार जाने लोभमा देखिनुले समेत राजनीति स्वस्थ देखिएन ।

सरकार प्रमुखले लामो समयसम्म मन्त्रिमण्डल विस्तार नगरेर मुलुकलाई अन्योलमा राख्न मिल्दैन । अझ वर्तमान प्रधानमन्त्रीले त १६ वटा मन्त्रालय आफ्नै मातहात राख्दा सुशासनकै उपहास गरेजस्तै देखिएको छ ।

यी सबै भय र त्रासको अवस्थाले सिर्जित घटना न हुन् । 

अहिले सरकारमा जाने दलहरूले पनि आफ्नो घोषणापत्र, मतदाता समक्ष गरेका वाचा र  प्रतिज्ञा पूरा गर्नसक्ने छैनन् ।

बरु, ती दलको भविष्यमा समेत प्रतिकूल प्रभाव पर्ने छ । यी  दलको नेतृत्व गरेर जाने नेतृत्वकर्तासमेतको राजनीतिक भविष्यमा प्रश्न उठ्न सक्छ। 

आर्थिक अवस्थामा सुधार ल्याउन नसके र जनताको इच्छा र माग सम्बोधन हुन नसके वर्तमान सरकार तथा त्यसमा सम्मिलित दलहरूमा कसैले धुन नसक्ने दाग लाग्नेछ । अहिले यस्तै दाग लागेकाहरू, रंग उडेका , खुइलिएका दललाई हिजोसम्म धोइपखाली गर्ने 'धोबी' हुने गर्थे । खुइलिएकोलाई पनसि चमक दिन्थे र दाग लागेकालाई 'स्वच्छ' बनाउँ थे । अबका धोबीले त्यसो गर्नेछैनन् । कारण,  अब त्यो अवस्था छैन ।

यसैले यो सरकार भयको जगमा टिकेको देखिन्छ ।