वृद्ध चाँप

साहित्य

कविता

वृद्ध चाँप

शनिबार, वैशाख १५, २०८१

ताजिना कस्तूरी

आँगनको डिलमा अचेल
वृद्ध चाँपहरू फुल्न छोडेका छन्
कलिला चाँपहरू चुपचाप छन्
खै किन हो, रिसाएका छन्
तुसारोजस्ता मान्छे
कोटकोटो बगाउँछ
अश्रुधारा खस्रुका पातहरूबाट तप्प... तप्प
म स्तब्ध हुन्छु
मान्छे मान्छेजस्ता लाग्दैनन्
मूल डाँडा र कपासे भञ्ज्याङहरू
उराठउराठ देखिन्छन्
जंगली काँडाले घोचेझैँ
मुटु घोच्छ मेरो
बिचरी माली गाई,
घाँस चपाउन नसकेर झोक्राइरहेकी छ
त्यो अमिलो दृश्य देखेर
म निःशब्द हुन्छु ।

कस्तूरी चर्ने सेल्मेका चौरहरू
विकासे बुलडोजरले
खण्डहर बनाएको छ
माथि गुरासेडाँडाबाट बगिरहेका
रगतका भेलहरू
साखोलामा मिसिएपछि
भक्कानिएको छ छाती
म स्तब्ध हुन्छु
मेरा भिजेका परेलाहरू
वृद्ध चाँपका हाँगाहरूमा झुन्डिन्छन्
र, सम्झिरहन्छु म उही घरछेउको
पुरानो वृद्ध चाँप ।
(इटहरी)