यो क्रिया र प्रक्रिया पनि पूरक रहेछ  
जब सपनाले क्रिया देख्छ, अनि सुरु हुन्छ प्रक्रिया  
केही आसले बुनेको सपनालाई 
क्रियासँग भौँतारिँदै, प्रक्रियासँग जुध्दै
विपनामा परिणत गर्न सकिएला ?

जसरी बुनिन्छ परालले गुन्द्री 
सियोले सयपत्री फूलका माला 
मच्चिन नाइलनको डोरी 
हो, 
त्यसैगरी म आज एउटा सपना बुनिरहेको छु ।

कुन दिन टुट्छन् थाहा छैन सपना  
कुन दिन फुट्छन् थाहा छैन विपना 
नटुटून् र नफुटून् भन्नका निम्ति 
म निरन्तर गरिरहेको छु कामना । 

क्रिया पूरा गर्न म आज कोरिया आएको छु  
थाहा छैन, कोरियामा को किन आइरहेको छ ! 
लाग्छ, कुन दिन मैले क्रिया गर्दै गर्दा 
न कसैले मेरै कृया त गर्न पर्दैन ?

के हुन्छ भन्ने भरविनाको जीवनमा 
केही होस् भन्ने चाहना बटुल्दै  
म आएको यो देशमा 
मलाई पिरोलिरहेको छ हर साँझ 
अनि, गलाइरहेको छ मन–मस्तिष्क 
कतै मेरो यही देशमा केस त झर्दैनन् ? 

साँच्चै, यो चिन्ता पनि कस्तो !
कुन बेला लाग्छ, 
अनि कुन बेला भाग्छ, भरै नहुने ! 
नचाहँदा नचाहँदै पनि किन चिन्ता लाग्छ ? 
जवाफ म आफैँलाई आफैँले सोधिरहेको छु  
खोजिरहेको छु चिन्ताबिनाको बाटो, 
किनकि मलाई त्यहाँ पुग्नुछ 
जहाँ कोही चिन्तित नहोस् 

आफू आफैँमा हन्डर खाँदै 
आफैँलाई सान्त्वना दिँदै
न थाक्दै न गल्दै 
बस्, चल्दै । 

गन्तव्यका गल्लीहरू खोल्दै
छुट्टिएर परिवारसँग 
टाढिएर स्वदेशसँग 
भौँतारिँदै परदेशमा 
आज खोजिरहेछु मेरा सपना 
सम्झिरहेछु बितेका बाल्यकाल 
अनि, आतुर छन् 
पाउन सफलता ।