समृद्धिको कहालीलाग्दो ओरालो

कम्युनिस्ट भनेको गरिबको पार्टी हो । त्यसैले यो नाममा वा त्यो नाममा गरिबको संख्या बढाउनै पर्छ भन्ने सरकारको अघोषित नीति नै हो भने त लचिलो व्यापार नीति बनाऊ भन्नुको कुनै तुक भएन । तर, प्रधानमन्त्री ओलीले मनैबाट देशको समृद्धिको परिकल्पना गरेका हुन् भने उनको समृद्धिको रेल उँभो होइन उँधो झर्दैछ । समयमै ध्यान पुगोस् !  

महँगी नियन्त्रण चुनौतीपूर्ण

खुला बजारमा सरकारको हस्तक्षेप र नियन्त्रणलाई स्वस्थ प्रवृत्ति मानिदैन

सरकार र व्यापारीहरूका प्रतिनिधिमूलक संस्थाले बजारको खुला चरित्र कायमै रहने तर उपभोक्ता नाफाखोर व्यापारीको मारमा पर्नु नपर्ने बीचको बाटो खोज्नु आवश्यक देखिन्छ । नत्र, उपभोक्ताको आक्रोशलाई बहाना बनाएर सरकारले नियमनको निहुँमा बजार हस्तक्षेप गर्नेछ ।

कांग्रेसको काँधमा समुद्रको बूढो !

संसदीय लोकतन्त्रको लामो र परिपक्व अभ्यास भएका मुलुकमा संसद्को चुनव हारेपछि पार्टीको नेतृत्व पनि छाड्ने गर्छन् । जनताले अस्वीकार गरेको पात्रले नेतृत्वको दाबा गर्नु लोकतान्त्रि चरित्र हुनैसक्तैन । जनताले तिरस्कार गरिसकेपछि राजनीतिक र नैतिक दुवै दृष्टिबाट नेतृत्व छाड्नुपर्छ । तर, देउवा वा उनका प्रतिस्पर्धी समूहबाट नैतिक र लोकतान्त्रिक राजनीतिको अपेक्षा गर्नु सायद मूर्खता हनेछ । पार्टीका युवा नेताहरू पनि दाइहरूकै दौराको फेर समातेर अगाडि बढेका हुन् । यसैले तिनले पनि ६ महिनासम्म चियाको कपमा आँधीबेहरी सिर्जना गर्नुभन्दा बढी केही गरेनन् । अब पनि सत्यलाई सत्यकै रूपमा रहन दिन यिनीहरू तत्पर देखिँदैन ।